سیستم فنی اعلام حریق متشکل از تعدادی دستگاه است
که باهم کار می کنند تا با استفاده از دتکتورهای حرارتی ودتکتورهای دودی خطر آتشسوزی را تشخیص داده و هشدار دهند.
این خطر عبارت است از : دود /آتش / انباشت منوکسید کربن ویا مواد اضطرار دیگر…
زنگ هشدار این سیستم می تواند
به صورت آژیرهای بلند موتور سواری و یا چراغهای هشدار چشمک زن با نور قوی و رنگی باشد.
سیستم تشخیص آتشسوزی امروزی شامل کنترل پنل اعلام حریق مرکزی می باشد
که درواقع مغز سیستم است و می تواند تصمیم گیریهای سریع را انجام دهد.
دتکتورهای دودی و حرارتی عضوی از این سیستم می باشند
که بنا به طراحی سیستم به تعداد مشخص و نوع خاص در مناطق مختلف ساختمان کارگذاشته می شوند.
اینها همان دتکتورها و یا دود –شعله – حرارت نام میگیرند.
این عناصر مهم خطر را شناسایی کرده و سپس به کنترل پنل مرکزی سیگنال هشدار ارسال می کنند.
سیستم کنترل پنل مرکزی اطلاعات را پردازش کرده و سپس و دستگاههای بصری و صوتی هشدار مربوطه را فعال می کند.
این سیستم فقط به صورت دستی و با فشار دادن دکمه ی تعبیه شده روی شاسی های اعلام خطر
که معمولا در مسیر عبور مرور افراد و نزدیک دربهای خروجی و ورودی نصب می شوند، فعال می شود .
سیستم اعلام حریق اتوماتیک توسط آشکارسازهای دود ، حرارت ، شعله و هم چنین به صورت دستی قابلیت فعال شدن دارند.
سیستم اعلام حریق اتوماتیک به دو نوع :
سیستم اعلام حریق متعارف و سیستم فنی اعلام حریق آدرس پذیر تقسیم می شود.
در سیستم فنی اعلام حریق آدرس پذیر هر دستگاهی که برای شناسایی آتش و دود و خطر کار گذاشته شده است
دارای آدرسی منحصر بفرد است.
هنگامی که یک آتش سوزی شناسایی می شود محل دقیق دستگاه فعال شده ( آشکار ساز خطر)در کنترل پنل مرکزی نشان داده می شود،
یعنی محل دقیق آتش سوزی مشخص شده و عمل اطفاء آتش با سرعت بیشتری انجام می شود.
اما با یک سیستم فنی اعلام حریق متعارف هیچ راهی برای تعیین محل دقیق آتشسوزی وجود ندارد.
دراین سیستم برای دریافت نتیجه بهتر ساختمان را به مناطق مشخص ( زون ها ) تقسیم میکنند.
تا حدود محل آتش سوزی راحت تر قابل شناسایی باشد.
یک ساختمان دو طبقه به زون 1 : طبقه اول وزون 2 : طبقه دوم سیم کشی می شود .
حال اگر آتش سوزی اتفاق بیفتد منطقه آتش ( طبقه 1 و یا 2 ) مشخص می شود .
پس کار اطفاء با سرعت بیشتری انجام می پذیرد.
به مجموعه ایی از قطعات الکترونیکی گفته میشود که وظیفه آشکار سازی حریق در اماکن مختلف را بر عهده دارند.
سیستم اعلام حریق خودکار وابستگی بسیار کمی به انسان ها دارند.
سیستم فنی اعلام حریق به دو گروه آدرس پذیر و متعارف تقسیم میشوند.
سیستم اعلام حریق آدرس پذیر علاوه بر اعلام حریق ، محل دقیق آن را نیز مشخص می کند.
در سیستم های متعارف چندین حسگر که یک منطقه از ساختمان را پوشش می دهند ،
در قالب یک مدار بهم متصل شده و به تابلو کنترل مرکزی وصل میشوند.
منبع: صباتام