۱- چراغهای مناسب انتخاب شده و توزیع نور یکنواخت باشد.
۲ – کوچکترین فیلد قابل قبول برای خطوط روشنایی برابر ۱۰ آمپر است.
۳ – سیم ارت برای تمام چراغها منظور شود.
۴ – حداکثر تعداد چراغ (نقطه روشنایی) روی هر خط در فضایهای متعدد برابر ۱۲ عدد است. ولی یک فضای واحد محدودیت تعداد ندارد و فقط محدود به بار مجاز فیوز مربوطه میباشد.
۵ – اگر سطح روشنایی طراحی شده خیلی پایین باشد (مثلا کمتر از حداقل مقدار استاندارد) به عنوان اشکال مطرح میشود.
۶ – استفاده از کلید مینیاتوری برای خاموش و روشن کردن چراغ یا هر وسیله دیگر ممنوع است. (گاهی برای کنترل روشنایی فضاهای بزرگ این کار اشتباه را انجام میدهند.)
۷ – در صورت استفاده از چشم الکترونیک، لازم است نوع چشمی، از نظر نحوه زاویه دید و برد چشمی ذکر گردد.
۸ – در مکانهایی از قبیل: حمام، پشت بام، حیاط و هر مکانی که خطر پاشیدن آب به چراغ وجود دارد باید از چراغ حباب دار ضد آب استفاده شود. (IP (۴۵،
۹ – حداکثر افت ولتاژ در خطوط روشنایی برابر ۳ % از تابلو کنتور تا انتهای خط روش نایی است (این مشکل در روشنایی محوطههای وسیع مانندپارکینگ، مجتمعها، فضای باز مجموعهها و یا راه پله ساختمانهای بلند مرتبه پیش میآید) توجه شود که روشنایی برخلاف پریز از نوع بار گسترده است.
۱۰ – کلیدها باید با توجه به کاربرد، از نوع مناسب انتخاب و در جای ص. حیح و مناسب جانمایی گردند. (مثلا کلید تک پل برای پله استفاده نشود.)
۱۱ – انشعاب گرفتن از خطوط تغذیه پریزها برای روشنائی اجتناب شود.
۱۳ – روشنایی اضطراری با باطری برای مشاعات ساختمان از قبیل: راههای خروج، راه پلهها، ورودی ساختمان، لابی و .. منظور شده باشد و منبع تامین انرژی آن مشخص باشد.
۱۴ – باید تغذیه به کلید داده شود نه به چراغ! در محل های خاصی که برق رسانی به چندین اتاق میباشد که ارتباط با همدیگر امکان پذیر نباشد تغذیه از طریق جعبه تقسیم تعبیه شده در ورودی اتاقها، استفاده شود